test

เมนู นิยาย บน

เมนูมังงะ

31 ต.ค. 2559

Tales of Demons & Gods Next Legend บทที่ 444.6 แก้แค้น


         
     วันถัดมา หลังจากที่จัดการพวกนิกายห้าอสูรสายฟ้า ทั้งหมดแล้ว เหล่าศิษย์ของนิกายเร้นเมฆาก็ช่วยกันมาเก็บซากปรักหักพังในนิกาย ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋น ได้เชิญกู้เบ่ยมานั่งพูดคุยกัน
         

“ท่านเทพกระบี่ ขอบคุณที่ท่านได้มาช่วยนิกายเร้นเมฆาของเราเอาไว้ได้” ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋น ประสานมือคารวะ พร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณ
         

“ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋น ไม่จำเป็นที่ท่านจะต้องขอบคุณข้า เหล่านิกายอสูรเหิมเกริม ถึงกับคิดมาทำลายนิกายท่านเช่นนี้ ข้าว่าต้องมิใช่เรื่องปกติเป็นแน่” กู้เบ่ยตอบกลับไปด้วยท่าทีกังวล
         

“นิกายเร้นเมฆาก็เป็นเพียงนิกายเล็ก ๆ ในอาณาจักรซากมังกร ข้าเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใด นิกายห้าอสูรสายฟ้าจึงได้มารุกรานเราเช่นนี้” ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นพูดพร้อมกับส่ายหน้า
         

“ท่านอาจารย์ และเทพกระบี่ พวกท่านคิดว่าปรมาจารย์ต้าเหลย จะมาแก้แค้นให้กับศิษย์ของเขาหรือไม่?” ต้วนเจี้ยนพูดแทรกขึ้นมา
         

“นั่นคือสิ่งที่ข้ากังวลไม่น้อย ข้าจึงสั่งให้คนของข้า เฝ้าอยู่ด้านบนของนิกายเร้นเมฆา ถ้าหากปรมาจารย์ต้าเหลยจะบุกมาก็คงจะมาถึงในวันพรุ่งนี้” กู้เบ่ยนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดขึ้นมาอีกว่า
         

“ถ้าหากปรมาจารย์ต้าเหลยบุกมา ข้าเกรงว่าจะเป็นศึกใหญ่ ไม่ทราบว่านิกายเร้นเมฆานั้นมีที่หลบภัยหรือไม่ ข้าไม่ต้องการให้มีความสูญเสียเกิดขึ้นมากจนเกินไป”
         

“เมื่อท่านเทพกระบี่มีน้ำใจให้ความช่วยเหลือ ข้าก็จะไม่ปิดบัง นิกายเร้นเมฆาของเรามีถ้ำลึกลับใต้ดินอยู่ ซึ่งในถ้ำแห่งนี้มีแร่ลึกลับ ที่สามารถปกปิดลมปราณได้ และทางเข้านั้นก็ไม่อาจที่จะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ข้าสามารถนำศิษย์ของนิกายและชะตาวิญญาณจากห้องโถงวิญญาณไปซุกซ่อนอยู่ภายในถ้ำได้” ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นยอมที่จะเปิดเผยที่ซ่อนลับของนิกายแก่กู้เบ่ย เพราะหากกู้เบ่ยมิได้มาช่วยเหลือนิกายเร้นเมฆาคงจะไม่เหลือซากไปแล้ว
         
“ถ้าเช่นนั้นขอให้ท่าน ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นจงรีบนำเดินการเคลื่อนย้ายคนในทันที และให้เก็บตัวกันเป็นเวลาสองวัน ถ้าหากปรมาจารย์ต้าเหลยมิได้บุกมา พวกท่านจึงค่อยกลับออกมา” กู้เบ่ยไม่ต้องการให้ศิษย์ของนิกายเร้นเมฆาต้องมาเสี่ยงชีวิต เพราะที่เหล่าศิษย์ที่เหลือล้วนมีระดับพลังต่ำกว่าระดับวิถีแห่งมังกร ส่วนเรื่องแร่ลึกลับถ้าหากเขานำไปบอกแก่เนี่ยลี่ เขาจะต้องสนใจเป็นแน่!
         

“ข้าขออยู่สู้ เคียงข้างท่านได้หรือไม่?” ต้วนเจี้ยนเสนอตัว เมื่อเขานั้นผสานเข้ากับมังกรสายฟ้าเพลิงทมิฬ พลังการต้านทานธาตุสายฟ้าจะต้องมีประโยชน์เป็นแน่
         

“นับว่าช่วยได้ไม่น้อย” กู้เบ่ยได้เห็นพลังของต้วนเจี้ยนแล้ว เขาไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธ
         

“ข้าไม่อาจที่จะไปซ่อนตัวได้ ถ้าหากผู้นำนิกายเช่นข้าไม่อยู่ หากปรมาจารย์ต้าเหลยบุกมา ข้าเกรงว่าเขาจะต้องสงสัยได้!” ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นพูดขึ้นมา เขาเองก็เป็นผู้ถึงนำนิกาย และเป็นยอดฝีมือระดับเทพสงครามเช่นกัน หากร่วมมือกับเทพกระบี่ อาจจะพอรับมือกับปรมาจารย์ต้าเหลยได้
         

“ถ้าเช่นนั้นขอให้ท่านอยู่ด้านหลังข้า ในเบื้องต้นข้าต้องการเจรจาก่อนที่จะเริ่มต่อสู้กัน”
กู้เบ่ยตอบกลับไป
         

หลังจากนั้นผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นก็ได้สั่งการให้เหล่าศิษย์เข้าไปหลบอยู่ในถ้ำเร้นเมฆา ศิษย์ของนิกายเร้นเมฆามีเพียงแค่หมื่นกว่าคน จึงใช้เวลาไม่มากนัก
         

นิกายขนนกศักดิ์สิทธิ์
         
ตำหนักผู้นำนิกาย
         
“เนี่ยลี่ข้ามีข่าวมาแจ้ง” ลู่เพียวรีบวิ่งขึ้นมา
         
“มีเรื่องอะไรเช่นนั้นหรือ?” เนี่ยลี่ถามด้วยความสงสัย
         

“เรื่องนี้แม้จะยังไม่มีความชัดเจน แต่ที่ด้านนอกประตูนิกายมีคนเดินทางมาแม้ว่าเราจะยังคงปิดเอาไว้ พวกเขาพูดคุยกันว่า ปรมาจารย์ต้าเหลยยกกำลังพลหมดทั้งนิกาย บุกไปยังนิกายเร้นเมฆาเพื่อล้างแค้นให้ศิษย์เอกของเขาทั้งห้า!
         

“ถ้าข่าวนี้เป็นจริง แปลว่ากู้เบ่ยจะต้องเจอศึกใหญ่เป็นแน่ แต่ที่ข้ารู้มาปรมาจารย์ต้าเหลย เป็นยอดฝีมือระดับเทพสงครามขั้นที่สองข้าเชื่อว่ากู้เบ่ยสามารถรับมือได้” เนี่ยลี่พูดอย่างมั่นใจ แต่เขาก็ยังคงต้องการทราบข่าวสารที่ชัดเจนกว่านี้
         

“ข้าจะจัดการในเรื่องนี้เอง เจ้ากลับไปดูแลประตู ถ้าหากมีข่าว” เนี่ยลี่พูดออกมาหลังจากที่คิดอยู่ครู่หนึ่ง
         
หลังจากที่ลู่เพียวกลับออกไป เนี่ยลี่ก็เข้าไปในภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำทันที
         

ภายในภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ
         
“หลิงเหยา เจ้าจงมาหาข้า” เนี่ยลี่ตะโกนเรียกอีกาวิญญาณเหลิงเหยา
         

“เจ้าเคยบอกว่าจะให้ข้าอยู่อย่างอิสระมิใช่หรือ เหตุใดจึงเรียกหาข้าด้วย” เหลิงเหยาบินมาพร้อมกับบ่น
         

“ข้ามีเรื่องจะวานให้เจ้าทำ ขอให้เจ้ารีบเดินทางไปยังนิกายเร้นเมฆาและสืบข่าวให้ข้าด้วย” เนี่ยลี่พูดออกไป
         
“นิกายเร้นเมฆาข้าบินเพียงแค่วันเดียวก็สามารถไปถึงแล้ว เจ้าจะให้ข้าทำเรื่องอันใดกัน?” เหลิงเหยาพูดขึ้นมา ราวกับว่าเป็นเรื่องที่ง่ายดายนัก
         

“จงไปสืบข่าวว่า ปรมาจารย์ต้าเหลยได้ยกกำลังพลไปบุกยังนิกายเร้นเมฆาหรือไม่ จากนั้นหากกู้เบ่ยสหายข้าเพลี่ยงพล้ำ ก็จงรีบกลับมาแจ้งข่าวข้าในทันที”
         
“งานนี้ง่ายดายยิ่งนัก ถ้าเช่นนั้นก็พาข้าออกไปจากภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำได้แล้ว” หลิงเหยาตอบกลับไป
         

หลังจากนั้นเนี่ยลี่และหลิงเหยาก็ออกมาจากภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ และหลิงเหยาก็รีบบินออกไปในทันที
         

วันต่อมา ท้องฟ้าเหนือนิกายเร้นเมฆาเต็มไปด้วยกองกำลังหลายหมื่นของนิกายห้าอสูรสายฟ้า และผู้นำของพวกเขาก็คือปรมาจารย์ต้าเหลย
         

“ข้าต้องการพบกับ เทพกระบี่ ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นจงนำมันออกมา ข้าจะตัดคอมันเพื่อเซ่นสังเวยให้แก่วิญญาณศิษย์ทั้งห้าของข้า!” ปรมาจารย์ต้าเหลยคำรามลั่นอยู่เหนือนิกายเร้นเมฆา
         

เมื่อเห็นกองกำลังของนิกายห้าอสูรสายฟ้า บินมาไกล ๆ กู้เบ่ยจึงให้ยอดฝีมือจากชนเผ่าเมฆาสวรรค์ลงมาเตรียมพร้อมอยู่ด้านล่าง
         

สิ้นเสียงของปรมาจารย์ต้าเหลย ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋น ต้วนเจี้ยนและกู้เบ่ยก็บินขึ้นไปเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ต้าเหลย
         

“ปรมาจารย์ต้าเหลย นิกายเร้นเมฆาของข้าไปทำอะไรให้นิกายห้าอสูรสายฟ้าขุ่นเคืองใจ จึงได้ส่งศิษย์เอกทั้งห้าของท่านมาทำลาย ถ้าหากไม่ได้เทพกระบี่ช่วยเหลือ นิกายของข้าคงสิ้นชื่อไปแล้ว” ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นประสานมือพูดกับปรมาจารย์ต้าเหลย
         
“แล้วเหตุใดนิกายห้าอสูรสายฟ้าต้องมาทำลายนิกายเร้นเมฆาเล็ก ๆ ของเจ้า พวกข้าไม่มีความจำเป็นต้องทำเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย” ปรมาจารย์ต้าเหลยตอบกลับไปด้วยความสงสัย และพูดต่ออีกว่า
         

“แต่ที่ข้ามาในวันนี้เพื่อที่จะแก้แค้น ให้กับศิษย์เอกทั้งห้าของข้าที่ถูกเทพกระบี่สังหารไป ความขัดแย้งระหว่างมนุษย์กับอสูรข้าหาได้สนใจไม่!
         

“ท่านจะกล่าวว่าไม่สนใจได้เช่นใดกัน ความขัดแย้งนี้เริ่มจากศิษย์ของท่านมารุกรานนิกายเร้นเมฆาและได้สังหารผู้คนไปจำนวนไม่น้อย” ต้วนเจี้ยนอดไม่ได้ที่จะพูดออกไป
         

“ถ้าหากเจ้าต้องการแก้แค้น ข้าเทพกระบี่ก็อยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว แต่ข้าคิดว่าท่านควรที่จะหาความจริงก่อนว่า เหตุใดศิษย์ของท่านจึงได้มารุกรานนิกายเร้นเมฆา” กู้เบ่ยมองไปที่ปรมาจารย์ต้าเหลยและพูดออกไป
         

“เจ้าจะบอกว่าศิษย์ข้าเป็นคนผิด และสมควรตายเช่นนั้นหรือ?” ปรมาจารย์ต้าเหลยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันเย็นยะเยือก พร้อมกับแผ่รังสีอํามหิตออกมาอย่างเต็มที่
         

“ถ้าหากท่านจะโกรธ ก็จงไปโกรธผู้ที่ให้ศิษย์ของท่านมารุกรานนิกายเร้นเมฆาจะเหมาะสมกว่า การที่ศิษย์ของท่านนำกองกำลังระดับวิถีแห่งมังกรสองร้อยคนเดินทางออกมาจากนิกาย ท่านไม่ทราบเลยหรืออย่างไร?” ต้วนเจี้ยนพูดบอกไปอย่างที่ไม่ได้เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย
         

หลังจากได้ยินคำพูดของต้วนเจี้ยน ปรมาจารย์ต้าเหลยก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ หากศิษย์เอกทั้งห้าของเขาคิดที่จะก่อสงครามกับพวกมนุษย์ เหตุใดพวกเขาจึงไม่ได้มาแจ้งอันใดแก่เขา เขาหันไปมองเหล่าศิษย์ที่อยู่ด้านหลังและตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า
         
“มีใครบอกข้าในเรื่องนี้ได้บ้าง?
         

หลังจากที่ปรมาจารย์ต้าเหลยพูดจบ เหล่าศิษย์ของเขาต่างก็นิ่งเงียบ และหันไปมองหน้ากันเอง
         

“เยี่ยนเฮย! เจ้าจงบอกความจริงแก่ข้ามา” [烟黑:เยี่ยนเฮย:ควันสีดำ เป็นผู้ที่เข้าไปรายงานเกี่ยวกับการเสียชีวิตของศิษย์เอกทั้งห้าของเขา] ปรมาจารย์ต้าเหลย พูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นยะเยือกเพื่อเค้นหาความจริง
         

“ท่านศิษย์เอกทั้งห้า ได้ร่วมมือกับนิกายจันทราโลหิต เพื่อเริ่มก่อสงครามกับพวกมนุษย์ขอรับ และได้กำหนดให้นิกายเร้นเมฆาเป็นเป้าหมายแรกขอรับ” เยี่ยนเฮยตอบกลับไปด้วยตัวที่สั่นสะท้าน [นิกายอสูรจะมีทั้งหมดสามนิกายคือ นิกายเทพอสูร นิกายห้าอสูรสายฟ้า และนิกายจันทราโลหิต]
         

“นิกายจันทราโลหิตเช่นนั้นหรือ ถ้าเช่นนั้นเจ้าเซวี่ยซินเยวี่ย จะต้องรู้เรื่องนี้เป็นแน่![ 血新月:เซวี่ยซินเยวี่ย:จันทร์เสี้ยวโลหิต เป็นผู้นำนิกายจันทราโลหิต]
         
“ถ้าเช่นนั้นขอให้ท่านไปค้นหาความจริง จากนั้นพวกเราค่อยมาคุยกันใหม่” กู้เบ่ยพูดพร้อมกับบินลงไปด้านล่าง
         

“ถ้าเช่นนั้นพวกข้าก็ต้องขอตัวเช่นกัน” ผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นประสานมือคารวะและกล่าวลา ก่อนที่จะบินลงไปพร้อมกับต้วนเจี้ยน
         

“ข้าเดินทางมาจนถึงที่นี่แล้ว คิดหรือว่าข้าจะยอมกลับไปมือเปล่า สังหารพวกเจ้าแล้วข้าค่อยไปเค้นความจริงจากเซวี่ยซินเยวี่ยในภายหลังก็ได้!” ปรมาจารย์ต้าเหลยพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่ไม่ดังมากนัก
         

ปรมาจารย์ต้าเหลยประสานพลังสายฟ้าไว้ที่ฝ่ามืออย่างรวดเร็วและปล่อยออกไปเป็นกระบี่สายฟ้าพุ่งไปที่กู้เบ่ยอย่างรวดเร็ว
        

“เลือดของเจ้าจะต้องถูกนำไปเซ่นสังเวยให้แก่ศิษย์เอกทั้งห้าของข้าเจ้าเทพกระบี่” ปรมาจารย์ต้าเหลยพูดอย่างเย็นชา
         

“ท่านเทพกระบี่ระวัง!” เสียงของผู้นำนิกายเฉียงอวิ๋นและต้วนเจี้ยนดังขึ้นมาพร้อมกันเปรี้ยง! ฉึกก!......................จบตอน

        

 แต่งโดย นายมะพร้าว



        
        

        


เมนู นิยาย ล่าง

เมนู มังงะ ล่าง