ผู้พิทักษ์4ธาตุทะลุมิติ ตอนที่ 2 ตำนานบทใหม่ มหาวิทยาลัยMCU

ตอนที่ 2 – ตำนานบทใหม่ มหาลัย MCU

          หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ก็ผ่านมา 3 เดือนแล้ว ตอนนี้ทั้ง 4 คนได้เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัย MCU ที่อยู่ทางตอนเหนือของเมือง

ในห้องเรียน

          เป็นห้องสำหรับจดแลคเชอร์ภายในห้องมีนักเรียนราว ๆ 30 คน  นุนั่งอยู่แถวหลังสุดอยู่ตรงกลางห้อง เป็นจุดที่สามารถมองเห็นได้ทั่วทั้งห้อง เบียร์นั่งจีบสาวอยู่แถว ๆ ตรงกลางด้านซ้ายมือ ส่วนรงค์นั่งอ่านหนังสืออยู่ทางด้านขวา ส่วนมะพร้าวนั่งอยู่หน้าห้อง หลังจากจบคาบแรก พออาจารย์ออกไป  ก็มีชาย 5 คนลุกขึ้น ไปยืนตรงหน้าห้อง แล้วชาย 2 คนก็เดินไปปิดประตู หน้าต่างแล้วล๊อคห้อง

“เอาหล่ะ เพื่อน ๆ ฉันได้รับคำสั่งจากทางรุ่นพี่มา เย็นนี้ให้ทุกคน ไปพร้อมกันที่โรงยิม พวกรุ่นพี่จะจัดงานรับน้อง ห้ามให้ขาดแม้แต่คนเดียว แล้วฉันได้รับแต่งตั้งให้เป็นคนดูแลห้องนี้ เพราะพี่ชายฉันอยู่ปี 2 หวังว่าคงจะไม่มีปัญหาอะไรกันใช่ไหม” ผู้ชายคนกลางที่ดูเหมือนจะเป็นหัวโจกพูดขึ้นมา

“แล้วนายเป็นใคร ถึงได้ทำตัวเหมือนนักเลงมาคุมห้องนี้” เสียงผู้หญิงที่นั่งตรงกลางห้องยืนขึ้นแล้วตะโกนถามไป เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผมยาว ตาโต แต่งตัวเรียบร้อยโดยตำแหน่งแล้วเธอคือหัวหน้าห้องที่ได้รับแต่งตั้งจากอาจารย์

“อย่าสิฝน” เสียงเพื่อนผู้หญิงรีบห้าม“

เป็นหัวหน้าห้องคอยบอกทำความเคารพอาจารย์ก็พอแล้ว เรื่องดูแลห้อง ฉันเอส ศิษย์เก่านักเรียนโรงเรียนเทคนิค(Technical school) จะเป็นคนจัดการเอง ดังนั้นเธอเงียบ ๆ แล้วทำตามที่ฉันสั่งดีกว่า” เจ้าเอสประกาศเสียงดัง

“โรงเรียนเทคนิค ไอ้พวกกากนั่นนะเหรอ?”  มะพร้าวคิดในใจ พร้อมกับเอายางลบมาลบรอยขีดเขียนบนโต๊ะแลคเชอร์

“แล้วงานรับน้องนี้ก็เป็นประเพณีของที่นี่ พวกเราเป็นรุ่นน้องก็ต้องปฏิบัติตาม ประเพณีนี้ ดังนั้นต้องไปให้ครบทุกคน” เอสยังคงพูดต่อ

“ประเพณี แปลว่า กิจกรรมที่มีการปฏิบัติสืบเนื่องกันมา เป็นเอกลักษณ์และมีความสำคัญต่อสังคมเช่น การแต่งกายภาษาวัฒนธรรมศาสนาศิลปกรรมกฎหมายคุณธรรมความเชื่อฯลฯ อันเป็นบ่อเกิดของวัฒนธรรมของสังคมเชื้อชาติต่างๆกลายเป็นประเพณีประจำชาติและถ่ายทอดกันมาโดยลำดับ” เสียงรงค์ พูดพร้อมกับปิดหนังสือที่กำลังอ่านอยู่

“หากประเพณีนั้นดีอยู่แล้วก็รักษาไว้เป็นวัฒนธรรมประจำชาติหากไม่ดีก็แก้ไขเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเทศะ แล้วงานรับน้องนี่ มันดีหรือว่าไม่ดีหล่ะ ถ้ามันไม่ดีก็ยกเลิกมันไปซะ” รงค์พูดต่อ

“พวกนายคิดจะขัดคำสั่งของรุ่นพี่งั้นเหรอ” เอสยังคงพยายามพูด

“แต่วันนี้ฉันมีนัดกับสาว ๆ เพิ่งจะชวนไปดูหนังเมื่อกี้นี้เอง” เบียร์พูดขึ้นมาพร้อมกับส่งตาหวาน ๆ ให้กับสาว ๆ ที่นั่งขนาบข้างอยู่

“ถ้านายมีเรื่องที่จะพูดเท่านี้ ฉันจะต้องเตรียมตัวไปเรียนในคาบต่อไปแล้ว” หัวหน้าห้องลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าจะเดินออกไป

เอสรีบเดินเข้าไปหาแล้วเอามือตบโต๊ะเสียงดัง

“ฉันยังพูดไม่จบนะหัวหน้าห้อง จะไม่มีใครออกไปจากห้องนี้ได้ จนกว่าฉันจะพูดจบ”

“เฮ้ย ๆๆ นั่งอยู่หลังห้องนี่ไม่ดีเลยหว่ะ จะทำอะไรก็เหมือนว่ามันจะอยู่ไกลไปหมด” เสียงนุพึมพัมอยู่หลังห้อง

“พูดกับผู้หญิงให้มันดี ๆ หน่อย” มะพร้าวเอามือกวาดเศษยางลบ บนโต๊ะมาใส่ในมือ แล้วหันหลังมาพูดกับเอส

“แล้วนายเป็นใคร? เฮ้ย!อะไรกันวะ” เอสหันหลังมาถาม ทันทีที่หันมา มะพร้าวก็เอาเศษยางลบโยนใส่หน้าเอส

“มุกเดิม ๆ แต่ใช้ได้ผลเสมอ แล้วจำไว้ว่าอย่ามาตบโต๊ะข้างหลังฉันอีก มันหนวกหู!” จากนั้นมะพร้าวจับคอเสื้อเอส แล้วโยนข้ามโต๊ะลงไปนอนกองที่หน้าห้อง อีก 4 คนที่เหลือรีบเข้าไปประคอง

“พวกนายอยากจะมีเรื่องใช่ไหม?” หนึ่งในสี่คนตะโกนถาม

“4 ต่อ 4 ถ้าอยากสนุกก็มาเล่นด้วยกันได้นะ” เบียร์พูดออกมา พร้อมกับปล่อยมือสาว ๆ แล้วลุกขึ้น ทางมุมอื่นของห้อง มะพร้าว นุ รงค์ ก็ลุกยืนขึ้นมาเหมือนกัน พอเห็นดังนั้น พวกนั้นท้อง 4 คนก็ก็ช่วยกันพาเอสออกไป

“ทำไมต้องใช้ความรุนแรงกันด้วย?”หัวหน้าห้องตะโกนต่อว่า

“ทำคุณบูชาโทษซะแล้ว มะพร้าวเอ๊ย” เสียงรงค์พูดพร้อม ๆ กับหัวเราะ

“ฉันชื่อ ฝน เป็นหัวหน้าห้อง เรื่องนี้ฉันจะต้องเอาไปรายงานอาจารย์แน่” ฝน ยังบ่นไม่หยุด

“พอเหอะฝน ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย” เพื่อนผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ฝน พูดห้าม

“ชื่อฝน นึกว่าจะใจเย็นกว่านี้ซะอีก อยากจะทำอะไรก็ตามใจเธอนะ ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว ไปหล่ะ” มะพร้าว พูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป

“โธ่เว้ย! ไม่ได้สนุกอะไรกับเขาเลย คราวหน้าย้ายที่นั่งดีกว่า” เสียงนุบ่นพร้อมกับเดินตามหลังมะพร้าวออกไป

หลังคาบเรียนสุดท้าย พออาจารย์ออกไป คราวนี้มีรุ่นพี่ราว ๆ 10 คนเข้ามาพร้อมกับล๊อคประตู

“เมื่อเช้า ได้ข่าวว่ารุ่นน้องปีนี้ซ่ากันมากเหลือเกิน คงต้องจัดงานรับน้องแบบพิเศษขึ้นแล้วละมั้ง?” รุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้นมา

“ไหนสี่คนเมื่อเช้า กับหัวหน้าห้อง ตามไปเจอกันที่โรงยิมหน่อยสิ หรือว่าเก่งแต่ปากกัน?”รุ่นพี่ยังคงพูดต่อ

“คนที่ไม่เกี่ยว กลับกันไปได้แล้ว รับน้องวันนี้ จะมีแค่ 5 คนนี้เท่านั้น ” พอสิ้นเสียงรุ่นพี่ คนอื่น ๆ ค่อย ๆ ทะยอยกันเดินออกไป เหลือแค่ มะพร้าว นุ เอส เบียร์ ฝน แล้วก็เพื่อนของฝนอีกคน

“ฝน ทำไงดี” เพื่อนของฝนถาม

“เดียร์ไม่ต้องห่วงเราหรอก เดียร์กลับไปก่อนก็ได้” ฝนบอกกับเพื่อนของเธอ

“ถ้าฝนอยู่เดียร์ก็อยู่ด้วย” เดียร์ไม่ยอมไป

“งั้นก็ 6 คนสินะ ตามมาสิ ” รุ่นพี่เดินนำไปที่โรงยิม พอเข้าไปในโรมยิม รุ่นพี่ก็ล๊อคประตู

“พี่ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องนะ ถ้าทำอะไรพวกเราเรื่องนี้จะต้องถึงอาจารย์แน่” ฝน พูดออกไป

“พวกพี่ไม่อยากจะทำร้ายผู้หญิงหรอกนะ ดังนั้นอย่ามาปากดี”รุ่นพี่หันมามองพร้อมกับเอื้อมมือจะมาจับที่ฝน

“เพี๊ยะ!”เสียงปัดมือของรุ่นพี่ออกไป มะพร้าว เอามือมาปัดเพื่อไม่ให้รุ่นพี่จับตัวฝน

“อย่าแตะต้องผู้หญิง พวกเราเป็นคนทำเรื่องเมื่อเช้าเอง ฝนกับเดียร์ไม่เกี่ยว ปล่อยทั้ง 2 คนออกไป” มะพร้าวพูดกับพวกรุ่นพี่

“หึหึหึ ไม่เลว สมกับเป็น 4 อดีตผู้พิทักษ์แห่งโรงเรียนเจ้าชาย คิดว่าพวกเราไม่รู้เหรอว่า ตัวปัญหาทั้ง 4 อย่างพวกแกเข้ามาเรียนที่นี่?” รุ่นพี่พูดพร้อมกับหัวเราะในลำคอ

“4 ผู้พิทักษ์แห่งโรงเรียนเจ้าชาย คือพวกนี้เหรอ” เดียร์พูดด้วยความตกใจ

“ใครกันเหรอเดียร์ ทำไมฝนไม่เห็นเคยได้ยินชื่อ?” ฝนถามด้วยความสงสัย

“เป็น คนที่จัดการพวกนักเรียนเทคนิค ที่มาปิดล้อมโรงเรียนเจ้าชาย ร้อยกว่าคน ด้วยพวกเค้าแค่ 4 คนเท่านั้น เธอเพิ่งย้ายมาเมืองนี้ คงไม่เคยได้ยินหรอก ” เดียร์เล่าด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ

“เป็นตำนานเมืองที่น่าสนุกไม่น้อยเลย ถ้าหากว่าพวกเราไม่ได้เป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเทคนิคนั่นนะ” รุ่นพี่คนเดิมพูดขึ้นมา

“คราวนี้อยากให้พวกแกมาสร้างตำนานบทใหม่อีกรอบ แต่คราวนี้ทางนี้เตรียมคนมาถึง 200 กว่าคนนะ” พอพูดจบ ตรงชั้นสองก็มีคนเดินออกมายืนกันเต็มไปหมด เกือบทั้งหมดใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเทคนิค

“ชั้นเป็นคนโทรตามมาเองแหละ 555”เสียงเจ้าเอสพูดสอดขึ้นมา

“เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ?”เสียงเบียร์พูดขึ้นมา

“ในนี้ไม่มีที่ให้วิ่งหลบเท่าไหร่ด้วย ต้องลุยตรง ๆ เท่านั้นสินะ” รงค์พูดพร้อมวิเคราะห์สถานะการณ์

“จะแบบไหนก็ไม่ยั่นหรอก พี่น้อง” นุ ยิ้มอย่างดีใจ

“เราต้องปกป้อง 2 คนนี้ไปด้วย ท่าทางจะเหนื่อย งานนี้” มะพร้าวบ่นขึ้นมา

“จำนวนคนขนาดนี้ยังคิดจะสู้กันอีกเหรอ?”เดียร์พูดพร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ ไหล

“นี่มันผิดกฏหมายนะ!” ฝน ตะโกนเสียงดัง

“ตอนนี้ ที่นี่ พวกฉันคือกฏหมาย ตอนนี้โรงยิมนี้ อยู่นอกกฏหมายบ้านเมืองแล้ว รู้ไหม
หัวหน้าห้อง” เอสตะโกนตอบพร้อมกับหัวเราะด้วยความสะใจ

          ตอนนี้พวกที่อยู่ชั้นสองค่อยเดินกันลงมาข้างล่าง พร้อมอาวุธครบมือ แค่จะเอาตัวรอดยังไม่ใช่เรื่องง่าย แถมยังต้องปกป้องผู้หญิงทั้งสองคนด้วย ขณะที่กำลังคิดแบบนั้น รอบ ๆ ตัวของมะพร้าว เหมือนมีอะไรเกิดขึ้น ภาพอากาศค่อย ๆ บิดเบี้ยว และมีแสงสว่างจ้าขึ้นมา

“เชื่อมต่อได้แล้ว” มีเสียงแปลก ๆ ดังขึ้น

“พาตัวพวกเค้ามาที่โลกฝั่งนี้” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น พอมองไปรอบ ๆ ฝนกำลังค่อย ๆ หายตัวไป

“ฟูมมมมมมมมม” เสียงดังมาก พร้อม ๆ เหมือนร่างกายถูกดึงไปที่ไหนสักแห่ง เหมือนร่างถูกบีบรัดจนไม่สามารถควบคุมสติได้ จากนั้นก็สลบไป

          มะพร้าวตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยม มันเป็นห้องที่ไม่คุ้นตา มองไปรอบ ๆ ก็ไม่มีใครอยู่สักคน

“ทะ ที่นี่มันคือที่ไหน?” มะพร้าวถามกับตัวเอง

แต่งโดย นายมะพร้าว [นพรัตน์ น.]